محمد دانشگر که روز قبل از دربی حذفی به اردوی استقلال رفت و با عذرخواهی دوباره از فرهاد، با وجود آسیب دیدگی برای بازی مقابل پرسپولیس اعلام آمادگی کرد، به طرز شگفت انگیزی عامل نجات استقلال از حذف شد. دانشگر سرگردان میان قطب خیر و شر، یاغی این روزهای فوتبال ماست.
این روزها محمد دانشگر مدافع بلندبالای آبی‌پوش مدام در مسیر مابین محبوبیت و مغضوبیت در رفت و آمد است. او که به دفعات در بازی‌های حساس به فریاد تیم رسیده و نتیجه را به سود آبی‌پوشان تغییر داده است، هر چند وقت یکبار از بچه خوب بودن خسته می‌شود، یک ماجرایی راه می‌اندازد تا از تیم کنار گذاشته شود.
اخیرا او در اظهارنظری جالب با عبارت "آدم بد" از خودش یاد کرده است و این بد بودن حتی در نحوه‌ی شادی پس از گل‌هایش نیز مشهود است؛ آنجا که او به تاثی از شیوه راه رفتن کانر مک گرگور، ورزشکار دسته سبک وزن مسابقات UFC قلدرمآب رو به سکوها حرکت می‌کند.
"جان فیلیپس" در کتاب "پسران بد فوتبال" چنین اظهار داشته که بچه‌های شرور به دنیای فوتبال معنی می‌دهند، مردم را به استادیوم‌ها می‌کشند و تصویری ماندگار از فوتبال و رفتارهای عجیب‌شان در ذهن‌ها باقی می‌گذراند. فوتبال بدون آن‌ها چیزی کم دارد. از دید پسران بدی نظیر مارادونا، اریک کانتونا، گتوزو، سوارز و رونی، نام برنده‌ها را روی تابلوی نتایج نمی‌نویسند، بلکه برنده کسانی هستند که یاغی‌تر باشند!
با این وجود، دانشگر بارها تعصب ریشه‌دارش به استقلال را اثبات کرده و حتی به بهای غرور و سلامتش دست از سرکشی برداشته و به یاری تیم محبوبش شتافته است. اتفاقی که اگر در شهرآورد اخیر رخ نمی‌داد، استقلال در آستانه‌ی کسب هشتمین قهرمانی جام حذفی قرار نمی‌گرفت.
پیام این نوشتار برای پسر بد استقلال تنها یک جمله است: «اکنون خانه‌ی پدری نیازمند حضور توام با آرامش توست.»
